Na początku uważano, że DNA 🧬 jest odpowiedzialne jedynie za nasze cechy fizyczne, ale później zaczęliśmy wierzyć, że nasze geny kontrolują nasze emocje, a także zachowanie. Wiele osób nadal pozostało w obrębie tych wierzeń. Wobec powyższego, czy jeżeli urodzisz się z uszkodzonym genem szczęścia, to masz oczekiwać nieszczęśliwego życia? 😉 i nie będziesz już miał możliwości odczuwania przyjemności istnienia?
Epigenetyka (czyli dosłownie ponad genami) uczy czegoś zupełnie innego. Geny tak naprawdę nie mogą się same włączać i wyłączać. Dzieje się tak jedynie pod wpływem czynników środowiskowych.
Twoje komórki nie wiedzą jak jest na zewnątrz, to ty swoimi myślami i sposobem postrzegania rzeczywistości, dostarczasz im informacji. Żyjąc w trybie przetrwania niejako instruujesz organizm, by ciągle pozostawał czujny, uniemożliwiając mu w ten sposób rozwój, uzdrowienie i kreację.
I podobnie jak nasze komórki, mogą prowadzić ograniczone życie, tak jest z nami samymi, nie dlatego że musimy, nie dlatego, że mamy uszkodzony gen odpowiedzialny za szczęście, ale dlatego, że myślimy lub ktoś przekonał nas, że nie mamy innego wyjścia.
Na podstawie wykładów dr Brucea Liptona
🕸️Telegram
eternityandfingerprints 
„Geny tak naprawdę nie mogą się same włączać i wyłączać.„ Ten cytat jest już niestety nieaktualny – szczepionki mRNA dają taką możliwość….
Niemniej zauważ, że na nową ekspresję genów wpływa i tak czynnik zewnętrzny wprowadzony do organizmu, który skłania komórki do produkowania białek kolca.
To jest po prostu sygnał w tym – przypadku mRNA zawierający syntetyczną pseudourydynę. I tak jak sygnały środowiskowe wpływają na geny, tak mogą to robić „sygnały” sztucznie wyprodukowane w laboratorium ..ale gen sam z siebie się nie włączy bez sygnału
Pozdrawiam i dzięki za komentarz