„Jak to się dzieje, że ludzie na pierwszy rzut oka zrównoważeni i prowadzący normalne życie, noszą w swym wnętrzu tego potwora – poczucie roztrzaskanej duszy, której nie da się uzdrowić ani lekami, ani najnowszymi technikami terapeutycznymi? Uważam, że osoby o odpowiednio rozwiniętej świadomości zostały niejako zmuszone zdać sobie sprawę z tego, że ze światem „zewnętrznym” jest zasadniczo coś nie w porządku, że w gruncie rzeczy jest on swoistą areną dla jednostek o naturze nihilistycznej, których jedynym celem jest zaspokajanie własnej żądzy destrukcji i mroku. W tak rządzonym świecie nie ma tak naprawdę już żadnej nadziei, gdyż logicznym następstwem działania „elity” opętanej pragnieniem ciemności, jest całkowita entropia. Wszelakie próby uzasadnienia istnienia życia i nadawania mu znaczenia stają się daremne …
Trzeba być mocno wynaturzonym, by utrzymywać, że celem wszechświata, z jego kreatywną różnorodnością, jest stan nicości, że wszystko wyłoniło się z pustki. Mózgi normalnych ludzi nie są zaprogramowane w ten sposób…”
Neil Maves
Zobacz także … „I don’t really know what sorry means”
eternityandfingerprints 